196 - 970

Ben, okul dönemi içinde sürekli otobüslerle ulaşımımı sağlayan biriyim ve bu benim için hem yorucu hem de - garip ama - günlük yaşamımda neredeyse kafamı yastığa koyup uyumadan önce gerçekleştirebildiğim birkaç dakika düşünebilme imkanını fazlasıyla sağlıyor. Zaten insan en iyi tuvalette düşünürmüş (anladınız siz onu ;)) bende otobüste takır tukur hoplaya zıplaya giderken düşünebiliyorum işte dengesizlik değil mi? Lakin hele de bir cam kenarına kurulup kulaklıklarımı geçirmişsem kulaklarıma, açmışsam müziğimide, gömülmüşsem de adete o kim bilir kaç kişinin oturup kalktığı o köhneleşmiş koltuğa, keyfime diyecek bulunmaz, artık hazırım, engin semaya, denizin sınırına dalıp gitmemem için hiçbir neden yok. Genellikle aklıma ya geçmişte yaşadığım bazı belirgin olaylar gelir ya da bal küpüyle üstü örtülmüş kavgalarımızı tekrar irdelemek. Ne gerek varsa.Bal küpü kişisi benim malum 16 gün sonra 1. yılımızı dolduracağımız sevgili kişisi oluyor. Elimde değil, ne zaman bir boş koltuk bulup otursam birinden biri aklıma geliyor acaba sinirle mi söyledi o sözü, ne demek istedi.. falan filan eve varana kadar sabit fikirli gibi takıp kafamı yolu bitiriyorum.Hayır, üstünden 2 - 3 ay geçmiş sen neyin muhakemesini yapıyorsun a be kızım? Yok işte nato kafa nato mermer! İlle de deşicem oraları, ille arıycam altında türlü türlü anlamları, sonra bir de bunları sevgili kişisine dile getirdim mi gelsin kavgalar gitsin küslükler. Olmaz ki canım olmaz! Gel kendine, gitme.